Օսկար Կլոդ Մոնե ֆրանսիացի գեղանկարիչ, ֆրանսիական իմպրեսիոնիզմի հիմնադիրներից և ամենակարկառուն ներկայացուցիչներից մեկը։ Նա այս ուղղության ռահվիրան է, որը ձևակերպեց դրա սկզբունքները և մշակեց գեղանկարչական տեխնիկան։ Նկարչի անվան հետ են կապված իմպրեսիոնիզմի բազմաթիվ նվաճումներ։ Օսկար Կլոդ Մոնեն ծնվել է 1840 թվականի նոյեմբերի 14-ին Փարիզում: Եղել է գավաթագործ Կլոդ Օգյուստ Մոնեի և Լուիզա Ժյուստինի երկրորդ երեխան: Հայրն ուզում էր, որ որդին շարունակի ընտանեկան գործը և դառնա գավաթագործ: Մոնեի երիտասարդությունը, ինչպես հետագայում ինքն է նշել, անցել է թափառականի կյանքով: Նա ավելի շատ ժամանակ է անցկացրել ջրում, ժայռերի վրա, քան դասարանում: Դպրոցը նրան բանտ էր թվում: Նա նկարում էր տետրերի երկնագույն կազմերի վրա` հաճախ ծաղրանկարային ոճով պատկերելով իր ուսուցիչներին: 15 տարեկան հասակում Մոնեն ամբողջ Հավրին հայտնի էր որպես ծաղրանկարիչ: Նա այնքան էր ամրապնդել իր հեղինակությունը, որ բոլոր կողմերից խնդրում էին ծաղրանկարային դիմանկարներ:
Լեոնարդո դա Վինչիի խորհրդանշական «Մոնա Լիզան»՝ աշխարհի ամենահայտնի, ճանաչելի և կրկնօրինակված արվեստի գործը, ունի պատմվածք: Նկարվել է 1503-1519 թվականներին և դարեր շարունակ պատկանում էր ֆրանսիական թագավորական ընտանիքին: Հեղափոխական ուժերի կողմից ազատագրված նկարը կարճ ժամանակով զարդարել է Նապոլեոնի ննջասենյակը, այնուհետև տեղադրվել Լուվրում: Լուվրի այցելուների ավելի քան 80%-ը գալիս է հատուկ Մոնա Լիզային տեսնելու։ Հերթերի նոր պրակտիկայի շնորհիվ այցելուներին ընդամենը 30 վայրկյան է մնում՝ հիանալու նկարի առասպելական առեղծվածությամբ: 
Մինչ Առաջին համաշխարհային պատերազմը երիտթուրքերի կառավարությունը ջանում էր պահպանել քայքայվող Օսմանյան կայսրության մնացորդները, ուստի որդեգրեց պանթյուրքիզմի և պանիսլամիզմի քաղաքականությունը։ Այն ծրագրում էր հսկայածավալ մի կայսրության ստեղծում, որը տարածվելու էր մինչև Չինաստան՝ ներառելով Կովկասի, Միջին Ասիայի բոլոր թուրքալեզու ժողովուրդներին։ Ծրագիրը նախատեսում էր բոլոր քրիստոնյա ու իսլամացված և այլ ազգային փոքրամասնությունների թրքացում։ Այս ամենից ելնելով՝ ծրագրի իրականացման ճանապարհին հայ բնակչությունը դիտվում էր որպես հիմնական խոչընդոտ։
Հայկ Աղլամազյան 